Hieronder lees je mijn recensie over ‘Haas, Uil & Vos’ Wie is er bang in het donker?
Gegevens van het boek
- ISBN: 9789048322770
- Schrijver: Catherine Rayner
- Zelfleesboek: Nee — dit is een prentenboek
- Aantal bladzijdes: 28
- Hardcover of softcover: Hardcover
- Welke leeftijd: Vanaf ongeveer 3 jaar (leuk voor in de kleuterklas)
Informatie over het boek
Waar gaat het boek in het kort over:
Haas, Uil & Vos genieten samen van een mooie zonsondergang. Maar als het donker wordt in de tuin, beginnen schaduwen en geluiden hen te laten schrikken. Ze vragen zich af: wat is dat? Wie is er bang in het donker?
Waar gaat het boek over
Uitgebreid verslag:
In Wie is er bang in het donker? zit de sfeer vol verandering. Het verhaal speelt zich af in een tuin achter een huis, waar Haas, Uil en Vos samen zitten. Aan het begin van de avond schildert de zon de lucht in warme kleuren. Terwijl de zon ondergaat, verandert het licht — alles krijgt andere tinten en schaduwen, dingen die overdag vertrouwd zijn, zien er anders uit in het schemerlicht.
De drie vrienden merken geluiden: ritselen in het gras, iets dat tegen een tak schijnt te zijn, of iets dat iemand op haar hoofd voelt. Ze worden geïntimideerd door schaduwen, door de onbekendheid van vormen en geluiden. Vos schrikt van iets wat haar staart aanraakte, Uil hoort geluiden waarvan hij niet meteen kan zeggen wat het is, en Haas ziet schaduwpatronen in het gras en tussen de bomen.
Maar het boek laat ook zien dat angst voor het donker vaak komt van dingen die je niet kunt zien of begrijpen. Het moedigt aan om beter te kijken, te luisteren, geduld te hebben — want vaak blijkt dat het onbekende niet eng is zoals je eerst denkt. Aan het einde is er niet echt een grote schrikmoment of monster, maar vooral erkenning dat donker ook rust bevat en schoonheid — en dat je gerust kunt zijn, zelfs als je iets niet meteen herkent.
Mijn mening
Ik vond dit boek erg geslaagd omdat het op een zachte manier laat zien wat angst voor het onbekende betekent — vooral voor jonge kinderen. Het geeft de gevoelens van Haas, Uil en Vos herkenbaarheid: dat je schrikt van geluiden of schaduwen, maar dat je ook kunt ontdekken dat die dingen vaak minder eng zijn dan je dacht.
Een situatie die ik mooi vond is wanneer Vos iets aan haar staart voelt en in paniek roept. Dat moment laat goed zien hoe de fantasie en de verbeelding kunnen werken bij kleine geluiden of aanrakingen in het donker — iets eenvoudigs wordt in je hoofd iets groters. Een ander moment dat indruk maakte was de zonsondergang: de overgang van licht naar donker wordt prachtig verbeeld, en je merkt zelf als lezer dat vertrouwde dingen opgaan in silhouetten.
De tekeningen versterken echt de sfeer; de donkere tinten, de schaduwen in de tuin, de manier waarop licht verandert — dat maakt het verhaal spannend zonder dat het té eng wordt. Voor jonge kinderen zal het misschien een beetje spannend zijn, maar niet te veel, en het geeft ruimte om erover te praten.
Ik zou dit boek zeker aanraden aan kinderen van 3-6 jaar (kleuters) die soms bang zijn in het donker, of die nieuwsgierig zijn naar geluiden en schaduwen. Het is mooi voorlezen met ouders of leerkrachten, die dan kunnen uitleggen wat je ziet en hoort, en samen praten over je angsten.
Ik zou het boek ook gebruiken in de bovenbouw. Ook hier zijn kinderen nog wel eens bang in het donker maar dit is vaak kinderachtig. Het is goed om hier het gesprek over aan te gaan.
Recensie van een kind
“Ik vond het boek spannend toen het donker werd en de schaduwen gingen bewegen. Haas hoorde iets ritselen, en Uil zei ‘Ieh!’ omdat hij iets voelde op zijn hoofd — dat vond ik een beetje eng! Maar ook mooi, want de lucht kleuren waren roze en goud bij zonsondergang. En ik bedacht dat misschien het alleen maar wind of gras was. Ik zou dit boek laten lezen aan mijn kleine broertje, want dan kan hij zien dat het donker niet altijd eng hoeft te zijn.”